Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2017

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ ( 1865 - 19 Ιανουαρίου 1938)


Η Ευαγγελία Παρασκευοπούλου (1865 - 19 Ιανουαρίου 1938) ήταν Ελληνίδα δραματική ηθοποιός και από τις πρώτες μεγάλες "Κυρίες" και πρωταγωνίστριες του ελληνικού θεάτρου που μεσουράνησε στη τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε το 1865 εκ της οικογένειας Σκορδίλη, κατ΄ άλλους στην Κρήτη και κατ΄ άλλους στην Κωνσταντινούπολη.
Στη θεατρική σκηνή πρωτοεμφανίστηκε στη Χίο το 1881. Δύο χρόνια αργότερα ήλθε στην Αθήνα όπου και προσλήφθηκε στον θίασο τωναδελφών Ταβουλάρη. Τότε παντρεύτηκε τον επίσης ηθοποιό Νικόλαο Παρασκευόπουλο. Διακρίθηκε αμέσως κυρίως σε τραγικούς και δραματικούς ρόλους. Διακρίνοντας το ταλέντο της ο Νικόλαος Λεκατσάς την προσέλαβε στο θίασό του και της ανέθεσε όλους τους γυναικείους τραγικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους των έργων που ανέβαζε Σαίξπηρ και Ελλήνων συγγραφέων. Ιδιαίτερη επιτυχία είχε η Παρασκευοπούλου ως "Αδριανή Λεκουβρέρ", ως "Κυρία με τας Καμελίας", ως "Τόσκα", αλλά κυρίως ως "Φαύστα" στο ομώνυμο έργο του Βερναδάκη. Αργότερα περιήλθε στο εξωτερικό, στις ελληνικές παροικίες συγκινώντας μέχρι αλλοφροσύνης τους Έλληνες της διασποράς. Τους μεγαλύτερους όμως θριάμβους της τις γνώρισε στην Αθήνα όταν επανήλθε και έπαιζε τις ελληνικές τραγωδίες του Βερναρδάκη. Τότε ο αθηναϊκός τύπος της αναγνώρισε τον τίτλο "η Ελληνίς Σάρα Μπερνάρ".
Εκείνη την εποχή το θεατρόφιλο κοινό της Αθήνας είχε χωρισθεί σε "Παρασκευοπουλιστές" και σε "Βερωνιστές", τους θαυμαστές δηλαδή της επίσης μεγάλης "κυρίας" του Θεάτρου, Αικατερίνης Βερώνη. Χαρακτηριστικά, αναφέρονται τα επεισόδια του 1893 για την παράσταση της «Φαύστας» του Βερναρδάκη. Ο Βερναρδάκης είχε προτιμήσει την Βερώνη για την πρεμιέρα του έργου στο θέατρο «Ολύμπια» αλλά ο Δ. Κοτοπούλης επέλεξε την Παρασκευοπούλου για να ανεβάσει το έργο μία μέρα αργότερα στο θέατρο «Ομόνοια». Το ενθουσιασμένο κοινό τους, που κάθε βράδυ τις γέμιζε με ανθοδέσμες, απέζευξε τις άμαξες των δυο ηθοποιών από τους ίππους και τις έσερνε το ίδιο υπό μορφή διαδήλωσης στους δρόμους της Αθήνας. Έτσι οι παθιασμένοι θαυμαστές τους συναντήθηκαν μετά την παράσταση στην Ομόνοια και κατέληξαν σε συμπλοκή.
Το 1904 η Ευαγγελία Παρασκευοπούλου παρουσίασε την "Κοντέσσα Βαλέραινα" του Γρ. Ξενόπουλου με τον θίασο του Κ. Χρηστομάνου. Την ίδια χρονιά ερμήνευσε τον ανδρικό ρόλο του Άμλετ. Γενικά όμως μετά το 1910 αποσύρθηκε από τη θεατρική σκηνή, εμφανιζόμενη μόνο σε έκτακτες παραστάσεις, όπως στη "Τρισεύγενη" του Κ. Παλαμά το 1915. Πέθανε στην Αθήνα στις 19 Ιανουαρίου 1938 σχεδόν ξεχασμένη από όλους.
Η ζωή της έχει εμπνεύσει τον λογοτέχνη Μάνο Ελευθερίου στο μυθιστορηματικό (και βραβευμένο με το κρατικό βραβείο Μυθιστορήματος 2005) έργο του "Ο καιρός των χρυσανθέμων".




Στη σειρά «ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ» ο ΦΡΕΝΤΥ ΓΕΡΜΑΝΟΣ παρουσιάζει μια ανθολογία από τις εκπομπές του, συμπληρώνοντας πορεία 25 χρόνων στην ελληνική τηλεόραση. Η συγκεκριμένη εκπομπή είναι αφιερωμένη στην ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ και στον ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΠΑ, δραματικοί Ηθοποιοί, και πρωταγωνιστές του Ελληνικού θεάτρου που μεσουράνησαν στην τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα. Ο ΦΡΕΝΤΥ ΓΕΡΜΑΝΟΣ βαδίζοντας στ’ αχνάρια των μεγάλων θεατρίνων ξεκινά το αφιέρωμα σκιαγραφώντας το πορτραίτο της μεγάλης ντίβας ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΠΑΡΑΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ. Λεπτομέρειες για τη ζωή και την καλλιτεχνική της σταδιοδρομία μαθαίνουμε από την ΑΘΗΝΑ ΚΑΝΤΙΩΤΗ, ανιψιά της Ηθοποιού, η οποία ζωντανεύει τη θεία της 80 χρόνια μετά από την εποχή εκείνη. 

Η εκπομπή πλαισιώνεται από παλιά προγράμματα και εξώφυλλα από τις παραστάσεις όπου πρωταγωνίστησε, όπως «Η ΚΥΡΙΑ ΜΕ ΤΑΣ ΚΑΜΕΛΙΑΣ», «ΓΚΟΛΦΩ», «ΦΑΥΣΤΑ», «Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ», «ΜΗΔΕΙΑ», «ΑΜΛΕΤΟΣ», «ΚΟΝΤΟ ΦΟΥΣΤΑΝΙ» και την αποχαιρετιστήρια παράσταση «ΤΟ ΕΝΣΑΡΚΟΝ ΑΓΑΛΜΑ». Επίσης, αρχειακό υλικό καλύπτει ιστορικά γεγονότα από τον Α Βαλκανικό Πόλεμο το 1912 έως τη δικτατορία του ΠΑΓΚΑΛΟΥ το 1925, και προβάλλονται λιγοστές φωτογραφίες της μεγάλης Ηθοποιού. Για την αποχαιρετιστήρια παράσταση της Καλλιτεχνικής της σταδιοδρομίας «ΤΟ ΕΝΣΑΡΚΟΝ ΑΓΑΛΜΑ» αλλά και της ζωής της μιλάει ο Δημοσιογράφος ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΙΡΟΠΟΥΛΟΣ, που την έζησε στην πρώτη γραμμή. Ακολουθεί το αφιέρωμα στον ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΠΑ, προβάλλοντας ελάχιστα δείγματα της καλλιτεχνικής του σταδιοδρομίας.











Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου