 |
| Πίνακας - Amedeo Modigliani |
Ήσουν απέναντί μου, τόσο όμορφη!
Εγώ σε στόλιζα στο φεγγαρόφωτο…
Κένταγα ευχές στα μαλλιά σου,
για να γεμίζει με χρυσάφι ο κόσμος μου.
Άπλωνα την μικρή και την μεγάλη άρκτο στo
πρόσωπό σου,
για να κρέμονται τα μάτια μου.
Και τις μέρες, φύτευα ήλιους στο χαμόγελό
σου,
για να μη μένω άδειος από την παρουσία σου.
Βραδιάζει,
Ξημερώνει, να είσαι πάντα εκεί σαν
αριστούργημα του Μοντιλιάνι.
Τώρα κοιτάζω στον καμβά τις σκιές,
τα ξεπλυμένα χρώματα.
Πόσο τέλεια ζωγραφίζει η καρδιά!
Πόσο παράταιρες πινελιές τραβάει η ζωή!…
Ποιητική συλλογή " Ανεξαιρέτως "
Κώστας Βασιλάκος
18 Αυγούστου 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου